dinsdag 27 december 2016

Childhood memory's

Vanmorgen weer op pad geweest met mijn camera.

Een tijd geleden fietste ik langs " De Gender" in de Maria van Bourgondiëlaan.
Omdat ze bezig zijn met een herindeling rond dit water, kwamen er leuke plaatjes in mijn hoofd.

Van Sandra had ik eens een lijstje gekregen met opdrachten voor de fotografie.
En ik zag "Childhood memory" staan en dacht, oh ja,.....


In 1959 zijn wij hier komen wonen (ik was toen 4 jaar) in de Wenzelweg, een zijstraat van de Maria van Bourgondiëlaan. Voor zover ik me nog kan herinneren konden wij iedere winter schaatsen op De Gender.

Ik denk dat ik een jaar of 7 was, en ging toen alleen naar het bevroren water om te gaan schaatsen.
Wat vond ik dat heerlijk om te doen, het was er best druk en ik schaatste er flink op los.
Botjes had ik, van die korte houten schaatsen met bandjes van een stevige stof om vast te maken aan je schoenen. Ik kon ze natuurlijk niet goed vastbinden, wie dat deed voor mij weet ik niet meer, ik denk ons pap en dan liep ik met mijn botjes naar De Gender, helemaal blij ;-)


Ik weet nog dat ik goed keek naar grotere kinderen om te kijken hoe hun het deden. 
En ja hoor ik zag een meisje met van die mooie witte kunstschaatsen en zij zette iedere keer met de punten van haar schaatsen af en wat ging ze hard. 
Dat wilde ik natuurlijk ook wel, dus ik deed ze na met mijn botjes, zie je het al voor je???

Die grotere kinderen vonden mij maar lastig, dat weet ik ook nog goed, want ik schaatsten in de weg volgens hun, met mijn geklungel. Ik weet ook nog goed dat ik een keer omver geschaatst ben, er waren van die grote jongens met noren en die schaatsten heel hard en riepen dat ik opzij moest gaan, ik had dat niet altijd in de gaten en ben toen keihard omver geschaatst en daar lag ik, heel mijn arm waar hij tegenaan had gereden tintelde en ik was natuurlijk helemaal ontdaan. Ben toen huilend naar huis gegaan.

De volgende dag ging ik weer stug verder, maar ik kreeg meer en meer problemen met mijn botjes.
De bandjes bleven niet goed vast zitten en wat nog erger was ze gingen iedere keer kapot omdat ik af wilde zetten met mijn botjes en natuurlijk omdat ik er ook mee ging lopen.
Ons pap snapte er niks van dat ze steeds los gingen en ook niet dat ze kapot gingen, wat deed ik er toch mee.


Hij ging wel eens een keer mee kijken hoe ik dat toch deed, en ja hoor, toen zag hij dat ik mijn kleine botjes aan het verkrachten was, zo moest ik er toch niet mee schaatsen!!!!

Nou, ik vond dat ons pap er niks van snapte want ik kon toch goed schaatsen??? die botjes waren gewoon niet goed!!!

Leuke herinneringen maar er is volgens mij al lang niet meer geschaatst op dit water.

Groetjes
Ellie

1 opmerking:

  1. Hihihi, ik heb ook nog even 'geschaatst' op botjes. Eigenlijk was het meer 'krabbelen'. Het heeft eind jaren 70, begin jaren 80 flink gesneeuwd en geijzeld en toen kon ik 'schaatsen' op de bevroren weg. In diezelfde tijd gingen we ook sleetje-rijden in het stadswandelpark; zoefffff van de helling af en dan uitkomen op het bevroren water. Mooie tijden. Echte winterpret.
    Best jammer dat veel kinderen dit (nog) niet hebben meegemaakt.
    Dankjewel voor deze gezellige herinneringen-post!
    Liefs,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen